του Πέτρου Γκόγκου
Ίδιο και απαράλλακτο εδώ και 52 χρόνια, retro, µε χαµηλό πλην ζεστό φωτισµό, σε βάζει σε µια χρονοκάψουλα. Ακόµα και τα ποτήρια είναι ίδια, κάτι που προβληµατίζει τον ∆ηµήτρη Αµπανούδη, αφού δεν µπορεί να τα αντικαταστήσει «γιατί δεν βγαίνουν πλέον ίδια». Ο ∆ηµήτρης πρακτικά µεγάλωσε µέσα στην pub και µόλις τα τελευταία χρόνια το πήρε όλο πάνω του, για να ξεκουράσει τον πατέρα του Παντελή Αµπανούδη, έναν από τους πλέον θρυλικούς µπάρµεν των Αθηνών. «∆εν µπορεί, όλο και κάτι θα έχεις αλλάξει» ρωτήσαµε όταν περάσαµε το κατώφλι της Νηρηίδων 16.
«Αν δεν ήταν το μπαρ, λογικά θα είχα μείνει στη Χίο, να ασχοληθώ με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Πάντα με γοήτευε η ιδέα της παραγωγής τροφίμων» αποκάλυψε ο οικοδεσπότης του Red Lion, Δημήτρης Αμπανούδης.
Μόνη υπενθύµιση ότι βρίσκεσαι στο σήµερα, είναι ο αντικαπνιστικός νόµος και οι δέκα βρύσες που γεµίζουν τα ποτήρια µε τις πιο πρόσφατες προτάσεις δηµιουργικών µικροζυθοποιών από την Ελλάδα. Αυτές είναι οι αλλαγές, τις οποίες διαχειρίστηκε ο ∆ηµήτρης. «∆εν είµαστε beer specialists, αλλά µου αρέσουν οι συνεργασίες. Στην αρχή έφερα λοιπόν τρεις βρύσες από µικρούς, µετά τις έκανα έξι, τώρα έγιναν 10». Ένα εβδοµαδιαίο rotation, καθώς οι «µπύρες φεύγουν σαν νεράκι» επιτρέπει στον ∆ηµήτρη να στριµώξει στο Red Lion όλους τους φίλους που έκανε στις «ζυθοπεριοδείες» που ακολούθησαν µετά το χαλάρωµα της πανδηµίας.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το τεύχος 14 του Beer & Brunch
Τα iconic ποπ κορν Red Lion, είναι μυστική συνταγή του Δημήτρη, ο οποίος έχει δεχθεί και επιχειρηματικές προτάσεις για να τα βγάλει στην αγορά.
«Όποτε έχω κάτι καλό, θέλω οπωσδήποτε ο πελάτης να το δοκιµάσει» θα εξηγήσει. «Σε αυτή την προσέγγιση, τα περιθώρια κέρδους περνάνε σε πέµπτη µοίρα, θα χαµηλώσουµε την τιµή ή θα προσφέρουµε µερικά ποτήρια γιατί θέλω εξασφαλίσω πως το κοινό θα δοκιµάζει µπύρες που συναρπάζουν». ∆εν είναι µικρό πράγµα αυτό, ειδικά όταν έρχεται από την πιο παλιά pub των Αθηνών. «Είναι και αυτό ένας τρόπος να στηρίξει το εγχείρηµα της σύγχρονης ελληνικής µπύρας» θα πει ο ίδιος.
Προσεγµένη επιλογή υλικών στα πιάτα
Με την ίδια προσοχή, γεµίζει και τα ψυγεία του Red Lion για τους προσεγµένους µεζέδες και τα πιάτα που συνοδεύουν τον χορταστικό κατάλογο µε τις µπύρες. Κασέρια και γραβιέρες, λουκάνικα και αλλαντικά από µικρούς παραγωγούς. Εναλλάσσονται µε τους ίδιους ρυθµούς που αλλάζουν τα βαρέλια. Ο ∆ηµήτρης δεν σταµατά να ψάχνεται µε τη γεύση και θέλει ό,τι του αρέσει να το δοκιµάζει ακόµα και ο πιο βιαστικός περαστικός του µαγαζιού.
Ξένες και ελληνικές μπύρες μαζί με αλλαντικά από μικρούς Έλληνες παραγωγούς.
Είναι θέµα χρόνου οι αναζητήσεις του ∆ηµήτρη να βρουν µια ακόµα πιο γαστρονοµική υπόσταση.«Υπάρχει µια σκέψη, να γίνει το πατάρι χώρος γευσιγνωσίας µπύρας και foodpairing. Μάλιστα, συλλέγουµε και αρκετές µπύρες που προσφέρονται για παλαίωση, οι οποίες θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν σε κάτι τέτοιο» θα πει.
Οι συζητήσεις αλλάζουν
Μια ακόµα αλλαγή στο θρυλικό Red Lion είναι και οι άνθρωποι. Με το φίλτρο της νοσταλγίας ενεργό, ο ∆ηµήτρης θυµάται κάποιες από τις συζητήσεις που άκουγε όταν πρωτοξεκίναγε να σερβίρει κόσµο, έχοντας τελειώσει το Λύκειο. «Στις προ-Google εποχές, οι συζητήσεις έκλειναν σε επόµενη επίσκεψη στο µαγαζί. ∆ηλαδή, είχες δύο πελάτες που µπορεί να συζητούσαν κάτι για κάποιο αυτοκίνητο. Μετά έψαχνε σε έντυπα µέσα ο ένας, κάτι που µπορεί να του είπε ο άλλος και τον άκουγες να του απαντά την επόµενη φορά που βρίσκονταν στο χώρο», θυµάται.
Φυσικά µέχρι και τότε, ήταν συνηθισµένο να έχεις µεµονωµένους πελάτες, οι οποίοι στη συνέχεια γίνονταν πηγαδάκια µεταξύ τους. Αυτό έχει αλλάξει σήµερα. Κάποτε στο πατάρι του µαγαζιού, υπήρχε και ειδικό lounge, όπου µπορούσε κανείς να ανέβει να πιει τα κλασικά κοκτέιλς, µε αυστηρό dresscode. «Νοικιάζαµε κιόλας κοστούµια σε όποιον χρειαζόταν» περιγράφει ο ∆ηµήτρης από τις αφηγήσεις του πατέρα του. Μια από τις σκέψεις του, ήταν να επαναλάβει το στήσιµο αυτό, για να αξιοποιήσει το πατάρι, ωστόσο οι εποχές δείχνουν διαφορετικές ανάγκες.
Aπαστερίωτη αφιλτράριστη και φυσικά θολή σταρένια μπύρα, που παράγεται με αρκετή ποσότητα βύνης σιταριού, ελάχιστη ποσότητα λυκίσκου και αφροζύμωτη μαγιά είναι η Salonikia Weiss (5,5% vol.). Μια μπύρα με αρωματική και δροσιστική γεύση και χαμηλή πικράδα. Έχει έντονα αρωματικό χαρακτήρα κυρίως μπανάνα, και γεμάτο σώμα, ενώ διαθέτει πλούσιο αφρό με διάρκεια και ιδιαίτερη επίγευση. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, τη μικροζυθοποιία Sknipa της Θεσσαλονίκης, ταιριάζει ιδανικά με ελαφριές σούπες, σαλάτες και dressing για σαλάτες, sushi, φέτα, κοτόπουλο, χοιρινό και γλυκά συμπεριλαμβανομένων των επιδορπίων.
Η δεύτερη μπύρα της Μικροζυθοποιίας Βοιωτίας, μία «Country» IPA στους 5,2% vol., προσφέρει ισορροπημένη πικράδα και ευχάριστο τελείωμα που διαρκεί. Η «Θέρως» κυκλοφόρησε στις 2 Ιουλίου του περασμένου καλοκαιριού κατά την περίοδο του θερισμού και αφιερώθηκε στους αγρότες της περιοχής.
Απέναντι από το Hilton, το Red Lion λειτουργεί αδιάκοπα από το 1972.
Φωτογραφίες: Γεωργία Καραμαλή
